ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
<<Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ>>
Ένα
βιβλίο που αρχικά με ταξίδεψε στα χρόνια της εφηβείας μου.
Στα
χρόνια της ξενοιασιάς, του πρώτου έρωτα ,αλλά και όλων των ανησυχιών που
αντιμετώπιζα εκείνη την εποχή.
Μιας εποχής όμως πολύ διαφορετικής από αυτής του σήμερα, από την εποχή που ζει ο Παύλος μας, ο κεντρικός ήρωας.
Μία ιστορία που με πόνεσε και με προβλημάτισε.
Κλείνω το βιβλίο και έρχεται η στιγμή που θα πρέπει να καταθέσω την άποψή μου.
Δεν σας κρύβω ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ
Δυσκολεύτηκα γιατί πολύ σπάνια συναντάς τόσο δυνατά βιβλία που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.
Βιβλία που θα πρέπει να σκεφτείς πριν καταθέσεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου.
ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ.
Ο συγγραφέας μας αφηγείται τη ζωή του Παύλου , ενός καταθλιπτικού εφήβου, που μας περιγράφει τα σχολικά του χρόνια ,τον πρώτο του έρωτα,τις φιλίες του και φυσικά τις ανησυχίες του.
Κρατήστε τη λέξη ανησυχία γιατί έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα σε αυτό το μυθιστόρημα.
Ένα βιβλίο που ειλικρινά με άφησε άναυδη με την εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας, κάτι το οποίο δεν το συναντάς πλέον στα περισσότερα βιβλία.
Οι περισσότεροι που θα διαβάσουν την υπόθεση σίγουρα θα θεωρήσουν ότι το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να βρει ανταπόκριση μόνο στους εφήβους.
Πιστέψτε με είναι ένα βιβλίο που μπορούν αλλά και πρέπει να το διαβάσουν όλοι.
Ένα βιβλίο που οι αλήθειες που περιγράφονται είναι γροθιά στο στομάχι.
Ένα μυθιστόρημα χαστούκι για εμάς τους μεγάλους.
Για μας που είμαστε υπαίτιοι ώστε να αναγκαστεί ένας νέος άνθρωπος να γράψει όλα αυτά.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένας τόσο νέος ηλικιακά συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει για όλα αυτά που εξιστορεί.
Ότι θα αντιμετώπιζε όλα αυτά με τόσο ωριμότητα αλλά και ωμότητα.
Με λίγα λόγια ένα βιβλίο που είναι καθρέφτης της ελληνικής σημερινής κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας κενής από αισθήματα και αξίες.
Άνθρωποι ρηχοί και άδειοι.
Αξίες πεταγμένες στα σκουπίδια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας .
Σχέσεις επιφανειακές χωρίς αγάπη, χωρίς κατανόηση.
Μία κοινωνία ρημαγμένη, που πρέπει να παραδοθεί στους νέους που έρχονται.
Γονείς που τρέχοντας να προλάβουν τη ζωή ξέχασαν κάτι βασικό :τα παιδιά τους.
Ανεργία, ρατσισμός, οικονομικά προβλήματα, φασισμός, διεφθαρμένη κοινωνία, αδιάφοροι εκπαιδευτικοί.
Όλα αυτά παίρνουν σάρκα και οστά σε αυτό το μυθιστόρημα.
Μέσα από την καταθλιπτική μάτια του Παύλου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια του σήμερα.
Ένα βιβλίο που αυτό που με έκανε περισσότερο να πονέσω δεν είναι η κατάντια και η σαπίλα του σήμερα και ο ξεπεσμός των ανθρώπων, αλλά αυτά που νιώθουν οι νέοι άνθρωποι που καλούνται να τα αντιμετωπίσουν.
Οι ευαίσθητοι άνθρωποι.
Εκείνοι που είναι μεγαλωμένοι με ήθος, ευαισθησίες και αξίες.
Τα παιδιά που πίστεψαν και ονειρεύτηκαν ένα καλύτερο μέλλον.
Ένα κόσμο γεμάτο με αγάπη ,καλοσύνη, αξίες και ψυχική ομορφιά.
Οι σκέψεις πολλές, τα συναισθήματα περισσότερα.
Ένας κόσμος σάπιος, που για να μπορείς να επιβιώσεις δεν πρέπει να έχεις καρδιά.
Τελικά πόσο πεθαμένοι είμαστε μέσα μας;
Την απάντηση καλείται να μας τη δώσει ο Παύλος.
Δεν θα μπορούσα παρά να μη δώσω πολλά πολλά συγχαρητήρια στον Γιάννη Κυζιρόπουλο τόσο για την εξαιρετική γραφή του αλλά και για όλα αυτά που τόλμησε να πει.
Μιας εποχής όμως πολύ διαφορετικής από αυτής του σήμερα, από την εποχή που ζει ο Παύλος μας, ο κεντρικός ήρωας.
Μία ιστορία που με πόνεσε και με προβλημάτισε.
Κλείνω το βιβλίο και έρχεται η στιγμή που θα πρέπει να καταθέσω την άποψή μου.
Δεν σας κρύβω ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ
Δυσκολεύτηκα γιατί πολύ σπάνια συναντάς τόσο δυνατά βιβλία που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.
Βιβλία που θα πρέπει να σκεφτείς πριν καταθέσεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου.
ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ.
Ο συγγραφέας μας αφηγείται τη ζωή του Παύλου , ενός καταθλιπτικού εφήβου, που μας περιγράφει τα σχολικά του χρόνια ,τον πρώτο του έρωτα,τις φιλίες του και φυσικά τις ανησυχίες του.
Κρατήστε τη λέξη ανησυχία γιατί έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα σε αυτό το μυθιστόρημα.
Ένα βιβλίο που ειλικρινά με άφησε άναυδη με την εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας, κάτι το οποίο δεν το συναντάς πλέον στα περισσότερα βιβλία.
Οι περισσότεροι που θα διαβάσουν την υπόθεση σίγουρα θα θεωρήσουν ότι το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να βρει ανταπόκριση μόνο στους εφήβους.
Πιστέψτε με είναι ένα βιβλίο που μπορούν αλλά και πρέπει να το διαβάσουν όλοι.
Ένα βιβλίο που οι αλήθειες που περιγράφονται είναι γροθιά στο στομάχι.
Ένα μυθιστόρημα χαστούκι για εμάς τους μεγάλους.
Για μας που είμαστε υπαίτιοι ώστε να αναγκαστεί ένας νέος άνθρωπος να γράψει όλα αυτά.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένας τόσο νέος ηλικιακά συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει για όλα αυτά που εξιστορεί.
Ότι θα αντιμετώπιζε όλα αυτά με τόσο ωριμότητα αλλά και ωμότητα.
Με λίγα λόγια ένα βιβλίο που είναι καθρέφτης της ελληνικής σημερινής κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας κενής από αισθήματα και αξίες.
Άνθρωποι ρηχοί και άδειοι.
Αξίες πεταγμένες στα σκουπίδια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας .
Σχέσεις επιφανειακές χωρίς αγάπη, χωρίς κατανόηση.
Μία κοινωνία ρημαγμένη, που πρέπει να παραδοθεί στους νέους που έρχονται.
Γονείς που τρέχοντας να προλάβουν τη ζωή ξέχασαν κάτι βασικό :τα παιδιά τους.
Ανεργία, ρατσισμός, οικονομικά προβλήματα, φασισμός, διεφθαρμένη κοινωνία, αδιάφοροι εκπαιδευτικοί.
Όλα αυτά παίρνουν σάρκα και οστά σε αυτό το μυθιστόρημα.
Μέσα από την καταθλιπτική μάτια του Παύλου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια του σήμερα.
Ένα βιβλίο που αυτό που με έκανε περισσότερο να πονέσω δεν είναι η κατάντια και η σαπίλα του σήμερα και ο ξεπεσμός των ανθρώπων, αλλά αυτά που νιώθουν οι νέοι άνθρωποι που καλούνται να τα αντιμετωπίσουν.
Οι ευαίσθητοι άνθρωποι.
Εκείνοι που είναι μεγαλωμένοι με ήθος, ευαισθησίες και αξίες.
Τα παιδιά που πίστεψαν και ονειρεύτηκαν ένα καλύτερο μέλλον.
Ένα κόσμο γεμάτο με αγάπη ,καλοσύνη, αξίες και ψυχική ομορφιά.
Οι σκέψεις πολλές, τα συναισθήματα περισσότερα.
Ένας κόσμος σάπιος, που για να μπορείς να επιβιώσεις δεν πρέπει να έχεις καρδιά.
Τελικά πόσο πεθαμένοι είμαστε μέσα μας;
Την απάντηση καλείται να μας τη δώσει ο Παύλος.
Δεν θα μπορούσα παρά να μη δώσω πολλά πολλά συγχαρητήρια στον Γιάννη Κυζιρόπουλο τόσο για την εξαιρετική γραφή του αλλά και για όλα αυτά που τόλμησε να πει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου